Summoner Wars #6 – Przymierza, czyli wielkie zmiany w Itharii

Kamienie przywołań – znane dziś również pod nazwą okruchów pustki lub kamieni zjednoczenia, potężne, wrażliwe magicznie, artefakty z okresu Wojen Mistrzów. Wywierały silny wpływ na kulturę i demografię Itharii wieków średnich. Wedle zachowanych źródeł pisanych z tamtego okresu, kamienie te były niezwykle silnym źródłem energii, której pochodzenie do dziś jest przedmiotem sporów akademickich. Kapituła Kręgu poddaje pod rozwagę kilka teorii, wśród których najczęściej wspomina się różne wersje samoczynnej krystalizacji energii pokoniunkcyjnej […] W pismach okresu pierwszych Wojen pojawia się dość dokładny, lecz z natury rzeczy naukowo prymitywny – opis co najmniej 16 kamieni, które jakoby miały być artefaktami całkowicie unikalnymi i niezależnymi w swych mocach. W świetle dzisiejszej wiedzy teorie pierwszych badaczy należy traktować w sposób czysto historyczny, co empirycznie udowadniają wydarzenia Ery Sprzymierzonych (zainteresowanych zachęcam w tym miejscu do sięgnięcia po wielce interesującą kronikę pióra mistrza Ekharta, zatytułowaną (po wznowieniu) „Kamienne przymierza – koniec i nowy początek”). Oparłszy się na dogłębnej analizie wzmiankowanego dzieła oraz licznych własnych badaniach twierdzę, iż kamieni nie mogło być więcej niż 8, te zaś uległy – prawdopodobnie nienaturalnemu – rozbiciu i w tej połowicznej formie trafiły w ręce dawnych ludów. Kto (lub co) oraz kiedy dokonał (dokonało?) rozbicia pozostaje tajemnicą, której rozwiązanie leży wciąż poza naszym zasięgiem, gdzieś głęboko w zamierzchłej historii świata. Dziś stawiamy sobie jednak inne pytanie – jak i dlaczego doszło do ponownej syntezy artefaktów. Kto lub co odmieniło losy Wojen Mistrzów i ukształtowało podwaliny dzisiejszej Itharii?

Czytaj dalej

Summoner Wars #5 – Master Set, czyli przywoływanie w wersji Deluxe

Wieść o ponownym pojawieniu się kamieni przywołań zataczała coraz szersze kręgi.
Nawet dla najodleglejszych krain czas błogiej obojętności dobiegał końca… 

Górskie granie rozbrzmiały echem runicznych rogów,
z głębi ziemi nieustannie dobiega dudnienie kowalskich młotów,
przewodnicy karawan omijają pustynie dalekiego południa,
podmokłe puszcze nieomal gęstnieją w oczach,
miasta tańczą w rytm słów fanatyków i manipulantów, niczym marionetki animowane sznurkami kuglarza,
zaś każdy ostrożny człowiek wypatruje zagrożenia w najmniejszym nawet cieniu.
Czytaj dalej

Summoner Wars #4 – Przegrupowanie cz. III „Magia Piklo”

Przekazanie pieczy nad wydobyciem w ręce gildii magów okazało się trafną decyzją. Pierwsze efekty zaobserwowano już po tygodniu, miesiąc później sytuacja wymagała sprowadzenia trolii, które zajęły się nadmiarem zalegających w korytarzach kamieni.
Po oczyszczeniu cenny surowiec trafiał bezpośrednio do pracowni mistrza Piklo – tam, w blasku wszystkich odcieni fioletu, dniem i nocą pochylano się nad ujarzmieniem mocy kamieni i ich odłamków. Modyfikowano uzbrojenie, nasycano pancerze, tresowano trolle – podziemna armia rosła w oczach pod niczego nieświadomą powierzchnią.
Kiedy po trzech pełnych obrotach, ostatnia kompania magów odebrała nowe berła, kopalnie wiły się znacznie dalej niż kiedykolwiek przedtem, a dzikie niegdyś trolle ponowie służyły głębinowym panom.
Nie mogli być lepiej przygotowani – kamień jest cierpliwy, lecz ich cierpliwość właśnie dobiegła końca.*

Czytaj dalej

Summoner Wars: Alliances – Nowe przymierze [Zapowiedź]

Zrujnowane krypty majaczyły pośród skarłowaciałych drzew, których powykrzywiane konary kołysał chłodny północny wiatr. Suche, niemal pozbawione zieleni przypominały o nadchodzącym przesileniu. Otaczająca cmentarz przyroda poddawała się żelaznemu uściskowi śmierci i tylko gorejące gdzieniegdzie pochodnie wydawały się wciąż walczyć z nieubłaganym upływem czasu…
Ellien nie dostrzegał już tych subtelnych różnic – wyblakły w nim niczym barwy na starym gobelinie. Pozostało jedynie światło objawiając istotę iluzji, jaką jest życie i śmierć. To w nim umarł
i narodził się na nowo – na wieczność. W jego blasku cel nareszcie stał się jasny i klarowny – nie ma sensu bronić tego świata, gdy prawda leży poza ramami zwykłej egzystencji.
Najwyższy czas, by wszelkie istoty żywe, umarłe i nieumarłe poznały tę prawdę i przyjęły wolę Elliena. Tak, jak on przyjął blask prawdy. Czytaj dalej

Summoner Wars #4 – Przegrupowanie cz. II „Odwet Bellora”

Woda sięgała im po uda, stawiając coraz większy opór, jednak w porównaniu z otaczającym ich powietrzem – stanowiła najmniejszy problem. Było ciężkie i wilgotne, wypełniał je fetor, jakiego dotąd nie spotkali nawet na stygnącym polu bitwy.
– Jesteśmy coraz bliżej, jeżeli nie napotkamy dodatkowych trudności, nocą opuścimy bagna.
Mówiąc to kapitan przeciął zagradzająca drogę cierniorośl. Brunatno-zielony sok spłynął po ostrzu skapując do mętnej wody.
[…]
Pnącza szczelnie oplotły unoszące się na wodzie zwłoki. Po długich na kilka cali kolcach popłynęła krew, spływając cienkimi strużkami w mętne bagienne wody. Po chwili golem ruszył z miejsca  wlokąc za sobą nowe „ramiona”.
Czytaj dalej

Summoner Wars #4 – Przegrupowanie cz. I „Odwet Bellora”

Ciemność nocy przeszył nagły błysk – z dala dotarł do nich odgłos szalejącej burzy. Bellorowi, przez ułamek sekundy, wydawało się, że pośród chmur spowijających szczyt góry tańczą zwaliste cienie.
Byli w drodze od 5 dni, nieprzerwanie pnąc się ku majaczącej w dali świątyni. Jeżeli utrzymają temp już niebawem przekroczą jej próg, a wiadomość Sunderveda dotrze do uszu kapłanów. Potrzebował potęgi gromu, podobnie jak siły Varna i niezłomności „Opiekunów” – ich wsparcie może przechylić szalę zwycięstwa na stronę Vargatów. Najpierw muszę jednak pokonać górę …*

Czytaj dalej

Summoner Wars: Master Set #6: Władcy Umysłów

Krzewimy ład – tam gdzie panuje chaos.
Naszym jedynym celem jest równowaga.
Zostaliśmy stworzeni, by czuwać nad jej zachowaniem.
Proszę, nie zapominajcie – czynimy to dla Was …
z miłości i troski.
Musicie wybaczyć nam tę drobną niedogodność –
wszak świadomość, życie – to tylko stany 
przejściowe.
Czas otworzyć umysły – słuchajcie nas lub gińcie. Czytaj dalej

Summoner Wars: Master Set #5: Górscy Vargaci

Nad obozem unosił się dym dogasających ognisk, objuczony księgami Quen przedzierał się przez tłum braci wracających z wieczornego zwiadu. Dotarłszy do namiotu Sunderveda czuł się niemal, jak po niewielkiej bitwie. Przesunął skórzaną zasłonę, po czym wszedł w półmrok. Wnętrze kwatery dowódcy oświetlały nieliczne świece ustawione na przygotowanym z głazów i skór stole. Na jego blacie rozwinięto gigantyczną mapę pobliskich krain Itharii. Ręce Quena zdrętwiały już kilkanaście minut temu – teraz nie czuł ich wcale, toteż zrzucając ciężar na stół odetchnął z wyraźną ulgą. Czytaj dalej

Summoner Wars: Master Set #4: Bagienne Orki

Ich gnijące ciała znaleźli o świcie. Leżały w zwartej grupie pośród porosłych mchem ruin dawnego miasta.
– To musieć być zasadzka, oni nie zdążyć zasiać cierniorośl- skwitował barczysty ork, przyglądając się trupom.
– Glarg znać ich, oni mądrzy wypatrywacze, oni nie głupi – za dużo pustki, za mało drzew – oni by nie wyjść z ciernie – Glarg wyczuwać smród magia. Mugglog rozkazać „Przynieść dużo cierniorośl, zbierać małe – trzeba siać – potem wracać! Być wojna cieniouche zabijać – oni wiedzieć.
Barczysty ork zamyślił się, a przynajmniej mogło się wydawać, że usilnie pragnie odgadnąć co mogło się wydarzyć. Odszedł od trupów i spojrzał na ślady w błocie.
– Glark patrzeć! Oni iść jak w pysk strzelić – prosto w miasto, prosto jak stalowa klinga. Oni nie myśleć! Tak nie zwiadować orki, orki iść z lasem, z drzewem, z cierniem .
– Glark mówić, to musieć być sztuczka, czuć smród sztuczek.
– To nie być sztuczka – to być Takullu – Mąciciel Myśli.
W oczach potężnych orków na ułamek sekundy zatańczył strach. Raz jeszcze spojrzeli w stronę poległych zwiadowców, po czym – zabrawszy worki pełne nasion – ruszyli w stronę ściany drzew. Czytaj dalej

Summoner Wars: Master Set #3: Krasnoludy Głębinowe

Kryształ zamigotał światłem, gdy mag przesunął dłonią po idealnie ukształtowanej powierzchni. Misternie rzeźbione runy na ułamek sekundy wypełnił bladoniebieski blask, a wraz z jego zniknięciem również krasnolud rozpłynął się w ciemności […]
Dalszą wędrówkę kontynuował wzdłuż świeżo powstałego tunelu, oświetlonego tymczasowo drobnymi odłamkami kryształów.
– Złoża sięgają znacznie głębiej niż się tego spodziewaliśmy – pomyślał mag wypatrując wylotu korytarza. Po kilkunastu minutach wędrówki dotarł do celu swej podróży. Tunel kończył się jedną wykutych w skale platform załadunkowych, bezpośrednio pod nią ziała pustka – gigantyczny, cylindryczny szyb wydawał się nie mieć końca i tylko migocące sygnały ostrzegawcze przypominały obserwatorom o jego faktycznej głębokości. Dotknął kolejnego kryształu, by po chwili znaleźć się pośród pracujących w głębinach górników. Czytaj dalej