Żeglując po ocenie growych możliwości zwykliśmy obierać kurs śladem gwiazd – Uwe Rosenberg, Martin Wallace, Stefan Feld – pudełek opatrzonych tymi nazwiskami wypatrywaliśmy z zapałem nie mniejszym od wprawionych nawigatorów. I chociaż dziś blask wyżej wymienionych nieco już przygasł, nie oznacza to wcale, że podobni nam „żeglarze” nie mogą liczyć na nowych „planszowych przewodników”!
Na platformie zagramw.to bóstwa dawnych panteonów toczą karciany bój o portfele graczy! Czy jest to bitwa godna zapamiętania? Czy jedynie nic nie wnosząca do gatunku potyczka?
Na czarnych skrzydłach przez bezkresną przestrzeń mknie „Black Angel” – ostatnia nadzieja naszego gatunku. Na jego pokładach nie usłyszymy jednak gwaru rozmów, śmiechu, czy choćby cichego płaczu… tej ostatniej pielgrzymce ludzkości towarzyszy jedynie ponury szum maszyn. Niezliczone pętle obliczeń dbają o to, by „arka” dotarła do celu – planety, na której być może ponownie rozkwitnie znajoma, a jednak „obca” cywilizacja”.
Na kartkach obsypanej nagrodami powieści „Amerykańscy Bogowie”, brytyjski pisarz Neil Gaiman zaprezentował niezwykle świeży i ciekawy koncept. Oto stare bóstwa Europy, Afryki i Azji, tracąc wraz z upływem wieków swych rdzennych wyznawców, inspirują odkrywców i pionierów do zapoczątkowania szczególnej odysei. Podróży ku nieznanym, pełnym potencjału krainom, dającym szansę na ratunek przed zapomnieniem – przedłużenie boskiego żywota w świadomości ludzi. Co jednak, gdyby statki naszych podróżników – miast do wielkiego „Nowego Świata” – przybiły do brzegów Lumeri? Niewielkiej wyspy zamieszkanej przez lud prosty i gorliwy, acz nieliczny. Cóż, w takim przypadku możemy być pewni, że walka o wyznawców przybrałaby znacznie bardziej konwencjonalny charakter…