Nad głowami wojsk maszerujących z najdalszych krain krążyły stada czarnych ptaków – wiedzione pieśnią śmierci i rozkładu. Nacje wszystkich królestw, zakleszczone w wojennym impasie, rozpaczliwe oczekiwały wsparcia. Jedni szukali go za Szarym Morzem, inni w głębiach niezbadanych lasów, a najbardziej zdesperowani w sakiewkach najemników. Każda jednostka, każdy dowódca stał się „towarem” wartym więcej od najdroższego kruszcu. Czytaj dalej
Mistrz spojrzał na zdziesiątkowane legiony, pole bitwy – dowód kolejnej porażki – spowijał odór rozkładu. Tak niewiele brakowało, by tym razem wygrał – gdyby w ostatniej fazie batalii przyzwać bardziej mobilne wsparcie – miałby szansę…
Wypominając sobie własne błędy pospiesznie udał się do namiotu, gdzie ponownie zasiadł przy księgach. Gdzieś na ich kartach musi znaleźć odpowiednie inkantacje – następnej bitwy nie odda! Czytaj dalej
Siedem artykułów, szesnaście zrecenzowanych tytułów, dziesiątki rozegranych partii – można śmiało powiedzieć, że Summoner Wars zadomowiło się równie dobrze na naszych planszówkowych spotkaniach, co na łamach bloga.
Z tym większą przyjemnością informujemy wszystkich Mistrzów Przywołań, że blog ZnadPlanszy: Pełną parą obejmuje polskie wydanie serii wyłącznym patronatem medialnym!
Pędziła wysoko w koronach drzew, przeskakując z gałęzi na gałąź niczym egzotyczne zwierzę. Każda sekunda była na wagę złota – z każdą chwilą wróg bezcześcił kolejny strumień, kolejną wiekową polanę, kolejne znajome miejsce … Do osady mistrza Abu było jednak zbyt daleko – nie zdąży, a nawet jeśli – nie dogonią nieumarłych na czas.
Chwyciła najbliższą lianę i skokiem po szerokim łuku zmieniła kierunek biegu – gdzieś w okolicy wielki łowczy Nikuja polował z grupą jej współplemieńców.
Z ich pomocą prastara dżungla obroni się – zaleczy rany i przetrwa.
– Duchu Geparda, Żółwia i Żmii – wysłuchajcie mych słów. […]
Pędził wysoko ponad ulicami miasta – jego stopy zdawały się unosić nad dachami kolejnych budynków. Nie oglądał się za siebie – nie musiał, wiedział doskonale, że ma ogon i jego w tym głowa, by go zgubić – 'pająki’ nie mają ogonów…
Dotarł do kolnej krawędzi, lecz tym razem nie skoczył – chwycił za powyginane dachówki i z gracją zsunął się ku pierwszemu z okien – było otwarte – zgodnie z oczekiwaniami. Płaszcze mają przyjaciół w wielu częściach miasta i wiele okien stoi przed nimi otworem. Podmuch powietrza zgasił niewielką świecę, toteż w pomieszczeniu mrok nocy wymieszał się z ostrym zapachem dymu. Pająk wymacał w ciemności zarys mosiężnego kandelabru i zdecydowanym ruchem pociągnął go ku sobie. Gdzieś w sąsiednim pokoju dało się słyszeć głuche szczęknięcie, chwilę później pająk pogwizdując cicho, opuszczał się po żelaznej drabinie.** Czytaj dalej
Z okazji Dnia Dziecka postanowiłam sprezentować Małym i Dużym Łamigłówkowiczom recenzję łamigłówki logicznej „Szachy Solo”. Po kilkumiesięcznej nieobecności,wracam z serią „Do plecaka”, która ponownie zagości na łamach naszego bloga. Na restart cyklu nie bez powodu wybrałam pierwszy czerwca na dzień – w końcu głównie z myślą o najmłodszych graczach „Pełną parą” piszę o łamigłówkach :)
Czytaj dalej